Een paar weken geleden kwam ik bij toeval in gesprek met Melanie Valk. We stonden allebei te kijken bij- en te praten met de eigenaar van de ‘pipowagen’ die een dagje naast
de Leiderdorpse brug stond. We kregen het over dingen doen die je leuk vindt qua werk en creativiteit en volg zoveel mogelijk je hart of gevoel. Ze vertelde dat ze schilderde en dat
op dit moment haar werk tot 1 september bij BplusC in de bibliotheek in de Nieuwstraat hangt. Ik beloofde te gaan kijken en wie weet er een blog over te schrijven. 
Ze stuurde het adres van haar website en bood aan
eventueel uitleg bij haar werk te geven. Zodoende liepen we afgelopen week rond bij de bibliotheek. Het is heel raar gegaan vertelde ze, BplusC bood amateurkunstenaars aan te
exposeren. Ik trok de stoute schoenen aan en dacht niet geschoten is altijd mis en nu zitten we hier op mijn expositie 
We begonnen met koffie en ze haalde een tekening uit haar tas. Deze heb ik ook even
meegenomen, is mijn laatste werk en denk dat ik hem straks inlijst en ook nog hier ga hangen.
Ik bekeek hem wat beter en zag toen
wat ik ook op alle andere werken ging zien. Er zit een wereld van verschil tussen naar kijken en echt zien. Hoe langer je kijkt hoe meer je ziet. Eigenlijk zijn het meer tekeningen dan
schilderijen zei ik en hoe krijg je het voor elkaar om er zoveel in te krijgen. Ik zie een moeder en dochter, een duif, een pauw, pffff ik zie steeds meer. Je bent niet de enige
lachte Melanie, ik heb dat zelf ook.
Ik werk veel ’s avonds en zet dan een
lekker stuk muziek op en heb nog geen idee wat ik wil of ga maken. Ik zet al luisterend naar de muziek met potlood lijnen op papier en ga dat later inkleuren met voornamelijk
Oost-Indische inkt. Naderhand zie ik zelf pas wat ik gemaakt heb.
Het klinkt misschien raar, maar ik
denk er echt niet bij na. Mijn handen doen het werk en het zal te maken hebben met mijn gemoedsrust of bui op dat moment.
Naderhand geef ik er namen aan en dat
heeft te maken met wat ik er zelf in zie. Elk mens ziet iets anders natuurlijk, maar ik vond het verbluffend dat de titel paradijs in mijn ogen helemaal klopte.
Ik zie er een prachtige omgeving in.
Adam en Eva springen er bij mij direct uit, maar ik zie ook de slang, de prachtige omgeving met planten en als je langer kijkt haal ik er minstens elf dieren uit.
Onderuit vind ik ook een mooi werk.
Je ziet inderdaad dat alles een beetje chaotisch onderuit is gegaan en ik zie zelfs een soort paniek in de ogen van een sommige dieren.
Melanie heeft een paar tegenslagen gehad en
moest even pas op de plaats maken. In die tijd pakte ze haar oude passie het intuïtief schilderen weer op. Het geeft wel aan dat ze veerkracht heeft.
Het was leuk om haar expositie te zien en
geinig dat door een praatje bij de ‘pipowagen’ je hier terecht komt.
De expositie in de bibliotheek van
BplusC is nog tot 1 september te zien.
